Uitvoering experiment

De vier proeven vonden plaats in een uitgegraven bak met een ondergrond van fijn of grof zand. Hierin bevond zich een dijk met aan de ene zijde hoogwater en aan de andere zijde laagwater. Bij een hoge waterstand kan, door de hoge druk, aan de voet van een dijk water (kwel) doorsijpelen. Wanneer dit water zandkorrels meevoert, ontstaat er een buisvormige doorgang (pipe) onder de dijk die steeds verder groeit en zo de stabiliteit van de waterkering in gevaar brengt. De dijk kan hierdoor verzwakken en in het ergste geval bezwijken. Tijdens de experimenten registreerde de vooraf geïnstalleerde meetapparatuur onder meer de waterspanning en de vervorming van de dijken. Daarnaast legden warmtegevoelige camera’s het pipingproces vast.

Resultaten

In het kader van de doelstellingen van de Stichting IJkdijk heeft het pipingexperiment verschillende resultaten opgeleverd. Er is een nieuwe stap gezet in het ontwikkelen van een breed toepasbaar real-time dijkmonitoring systeem en de concrete toepassingen van een monitoringsysteem zijn verder verbreed.
Voor het participerende bedrijfsleven heeft het experiment een schat aan informatie opgeleverd over de waarde en toepasbaarheid van hun technieken en systemen.
Voor het onderzoeksprogramma Sterkte & Belastingen Waterkeringen (SBW) van Rijkswaterstaat betekenen de resultaten van de praktijkproeven validatie van de rekenregels. Doel van SBW is meer inzicht te krijgen in de belasting op en de sterkte van waterkeringen, en zo de rekenregels en modellen waarmee de toetsing wordt uitgevoerd, te verbeteren. Nu de nieuwe rekenregels met het pipingexperiment gevalideerd zijn, zijn de hierop gebaseerde toetsregels in 2011 beschikbaar gesteld voor beheerders.